باز در چهره خاموش خیال خنده زد چشم گناه آموزت باز من ماندم و در غربت دل حسرت بوسه هستی سوزت باز من ماندم و یک مشت هوس باز من ماندم و یک مشتامید یاد آن پرتو سوزنده عشق که ز چشمت به دل من تابید باز در خلوت مندست خیال صورت شاد ترا نقش نمود بر لبانت هوس مستی ریخت در نگاهت عطشطوفان بود یاد آن شب که ترا دیدم و گفت دل من با دلت افسانه عشق چشممن دید در آن چشم سیاه نگهی تشنه و دیوانه عشق یاد آن بوسه که هنگام وداع بر لبم شعله حسرت افروخت یاد آن خنده بیرنگ و خموش که سراپای وجودمرا سوخت رفتی و در دل من ماند به جای عشقی آلوده به نومیدی و درد نگهیگمشده در پرده اشک حسرتی یخ زده در خنده سرد آه اگر باز بسویم آیی دیگراز کف ندهم آسانت ترسم این شعله سوزنده عشق آخر آتش فکند بر جانت
فروغ فرخزاد
| نوشته شده توسط امید در شنبه 87/4/22 و ساعت 12:58 عصر | نظرات دیگران()
مرا درغروب یک احساس ناجوانمردانه کشتند... هوای تاریک نوری نمی دمید، آسمان خیس بود، بغض هم داشت، شاید چشمانم تر بود، مرا مرگی بود! مرا در غروب یک احساس بی رحمانه کشتند... مرا که جرمم خالیست، بودنم پنهانسیت، مرا آرام نیز کشتند... الان هیچ نمی گویم ، هیچ ولی نشنو، بغضم را بی صدا در گلویم کشتند... مرا که فریادم جز یک خیال نبود... کشتند، حال، آرام می گیرم در این قبر سخت سکوت، بعد ها که گذشتی، بگو اینجا عاشقی آرام خوابید... تا ابد عشقش...
| نوشته شده توسط امید در دوشنبه 87/4/10 و ساعت 11:18 عصر | نظرات دیگران()
برات قصه میگم تا که بخوابی دیگه اشکی نریز نکن بیتابی میگم حکایت بره و گرگه برات میگم که دنیا چه بزرگه بخواب ای کودک من گریه بسه از اشکای تو این قلبم شکسته نذار مروارید چشمات حروم شه لا لایی میخونم تا شب تموم شه لا لایی کن لالایی کن لالایی تویی که پاکترین خلق خدایی لالایی کن گل ناز قشنگم
