از زندگی از این همه تکرار خسته ام

از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم

آوخ ... کزین حصار دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشی تقویم روی میز

وز دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام

از او که گفت یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیار خسته ام

جوانی ، داستانی بود

پریشان داستان بی سرانجامی

غم  آگین قصه تلخی که از یادش هراسانم

به غفلت رفت از دستم، وزین غفلت پشیمانم

جوانی چون کبوتر بود و من بودم یک طفل کبوتر باز

سرودی داشت آن مرغک

که از بانگ سرودش مست بودم، شادمان بودم

به شوق نغمه مستانه او نغمه خوان بودم

نوائی  داشت

حالی داشت

گه و بی گاه با طفل دلم قال و مقالی داشت

جوانی چون کبوتر بود و من بودم طفل کبوتر باز

که او را هر زمان با شوق، آب و دانه می دادم

پر و جان لطیفش  را به لبها شانه می کردم

و او را روی چشم و سینه خود لانه می دادم

ولی افسوس !

هزار افسوس !

ادامه شعر را در ادامه مطلب بخوانید

 ادامه مطلب...